Foto: Krzysztof Kluger

Rzekotka drzewna (Hyla arborea)

Rzekotka prowadzi nadrzewny tryb życia. Jest ciepłolubna. Najczęściej wygrzewa się na gałązkach oraz liściach krzewów i drzew. Szczególnie chętnie przebywa na leszczynie, malinie i jeżynie. Drobne ciało rzekotki przypomina kształtem liść, dlatego trudno ją dostrzec w naturze. Zwykle jest trawiastozielona, choć potrafi zmieniać kolor skóry jak kameleon. Zmiana barwy od jasnożółtej do prawie czarnej zajmuje jej zaledwie 20 minut i jest zależna od otoczenia, warunków zewnętrznych, a nawet wilgotności. Przed drapieżnikami chroni ją doskonały kamuflaż oraz silny jad, produkowany w gruczołach skórnych. Długie kończyny tylne umożliwiają skoki na znaczną odległość, zaś palce, wyposażone w lepkie przylgi, pomagają utrzymać się na liściach nawet przy silnym wietrze. Poluje zwykle na drobne owady i pająki. Podczas ataku wystrzeliwuje z jamy ustnej język pokryty klejącą wydzieliną, do której przykleja się ofiara. Charakterystyczny jest dźwięk, jaki wydaje zwierzę. W odróżnieniu od innych żab rzekotki nie rechoczą, ani nie kumkają, ale trajkoczą. Przypomina to dźwięk bardzo głośnej grzechotki. Rzekotka drzewna jest zagrożona wymarciem, dlatego zaleca się ochronę jej miejsc rozrodu – niewielkich zbiorników wodnych porośniętych obficie roślinnością szuwarową.