Foto: Krzysztof Rybczyński

Komar brzęczący (Culex pipiens)

Nazwa pochodzi od dźwięku, jaki owad wydaje podczas latania. Wykonuje wówczas ok. 600 uderzeń skrzydłami na sekundę. Komar ma do 6 mm wielkości, przezroczyste skrzydła i dwie podłużne pręgi na grzbiecie. Występuje licznie w dolinach rzecznych oraz na terenach obfitujących w drobne zbiorniki wodne. Do swego rozwoju potrzebuje wody oraz sprzyjającej temperatury (20–25°C). W dogodnych warunkach nowe pokolenie rozwija się w zaledwie 2 tygodnie. Lęgnie się nawet w zanieczyszczonych zbiornikach oraz w całkowitej ciemności. Latem komary pojawiają się masowo, stanowiąc dla człowieka bardzo uciążliwą plagę. Naszym utrapieniem są samice komara, które do rozwoju jaj potrzebują białka z krwi żywiciela. Komarzycę przywabia ciepło naszego ciała, zapach potu oraz wydychany przez nas dwutlenek węgla. Za pomocą kłujki złożonej z sześciu sztylecików z łatwością przecina skórę, a następnie wstrzykuje do rany kropelkę śliny, która zapobiega krzepnięciu krwi. Przed atakiem komarzyc może nas ochronić stosowanie preparatów odstraszających oraz odpowiedni, najlepiej jasny ubiór. Pamiętajmy, aby nigdy nie oganiać się od komarów, gdyż duże oczy owada doskonale rejestrują ruch i takie zachowanie naraża nas tylko na ich intensywniejsze ataki.