Foto: Stanisław Stręk

Pokłonnik osinowiec (Limenitis populi)

Jest to jeden z największych motyli dziennych – rozpiętość skrzydeł u samic przekracza nawet 10 cm. Zamieszkuje wilgotne, podmokłe lasy lub nadrzeczne parki. Ciemne ubarwienie ciała i skrzydeł ułatwia mu maskowanie się wśród leśnego mroku. Z wierzchu skrzydła są czarnobrunatne, upstrzone białymi i pomarańczowymi plamkami, od spodu zaś pomarańczowe. Pokłonnik nie należy do motyli wabionych przez kwiaty. Najchętniej przylatuje do soków owocowych, „rozkładającego się” żółtego sera czy końskich odchodów. Trudno go dostrzec, gdyż najczęściej przebywa wysoko w koronach drzew. Rozwój motyla jest zupełny. Z jaj wylęgają się brunatnozielone gąsienice, które są monofagami. Oznacza to, że całe życie spędzają na jednym gatunku drzew – topoli osice, którą objadają ze świeżych pączków i liści. Dojrzała gąsienica buduje sobie wiszący, żółtobrunatny kokon, w którym przepoczwarza się w motyla. W ostatnich latach liczebność pokłonnika osinowca drastycznie zmalała. Przyczyna katastrofy tkwi w prowadzonej na wiosnę wycince młodych, przydrożnych topól, na których zimują gąsienice. Aby temu zapobiec, podobne zabiegi pielęgnacyjne lasu należy przeprowadzać w dogodniejszym terminie.